Kategoria: <span>Drezdenecka Dycha</span>

Jubileusz 5. Drezdeneckiej Dychy!

„Karol chcę Ci bardzo podziękować za to wszystko, co robisz podczas organizacji Drezdenckiej Dychy. Dla mnie wiadomo, jest to przede wszystkim bieg, puchary też cieszą. Ale wiem, ile to wszystko wymaga pracy. Ludzie przyjeżdżają startują i po biegu wracają do domu. A Ty zostajesz i pracujesz. Dlatego wielkie brawa dla Ciebie. To tylko słowa ale…



4. Drezdenecka Dycha kolejnym cennym doświadczeniem.

Przed tegoroczną edycją biegu myślałem, że wiem już o nim wszystko. W tego trakcie dowiedziałem się, że wiele nauki jeszcze przede mną. Mam tego świadomość, dlatego biorę się ostro do roboty! Myślę, że znacznej części uczestników dziwnym wydawać się będzie to, co teraz napiszę. Otóż 4. Drezdenecka Dycha jest pierwszą, po której sam mam sobie…



Przełomowa 3. Drezdenecka Dycha „Pomagamy Gabrysi Roszak”!

Jeśli miałbym jednym słowem określić tegoroczną edycję Drezdeneckiej Dychy, to nazwałbym ją właśnie przełomową! Przełomową, ponieważ zmian wokół szeroko rozumianej organizacji i idącym za nimi zawirowań biegu było sporo. Zmiany w sztabie organizacyjnym, zmiany limitów uczestników, terminu, trasy oraz wprowadzenie dodatkowej klasyfikacji drużynowej. Pomimo tego wszystkiego rychło rozpoczęte przygotowania sprawiały, że w pełni panowaliśmy nad…



2. Drezdenecka Dycha „Pobiegnij dla Nadii” przeszła do historii!

Wybaczcie ale potrzebowałem nieco czasu, żeby zebrać myśli i napisać kilka słów o tym, co się ostatnio wydarzyło. A działo się naprawdę wiele. Chcąc zebrać to wszystko do kupy i określić to jednym zdaniem, przychodzi mi na myśl takie stwierdzenie ”Ufff… co to był za weekend”. W zasadzie to można by to rozwinąć jeszcze szerzej…



Drezdenecka Dycha za nami! Ochłonąłem, więc czas o tym napisać.

Wszystko zaczęło się jakiś czas temu. Były marzenia, pojawił się pomysł oraz pomocni ludzie. W ten właśnie sposób powstał projekt pod nazwą Drezdenecka Dycha. Dla jednych była to zwykła niedziela, dla mnie niezwykły dzień. Jest niedzielny, deszczowy poranek. Stres zjadał mnie, nie zostawiając nic na później. Zresztą nie ma co się dziwić, w końcu po…